2. REDYSTRYBUCJA: DOSTĘP A WŁASNOŚĆ

W ramach gospodarki cyrkularnej następuje zmiana w rozróżnieniu pomiędzy konsumpcją rzeczy – produktu lub materiału – a jego wykorzystaniem. Materiały biologiczne to materiały, które po wykorzystaniu mogą być bezpiecznie zwrócone do środowiska naturalnego, gdzie z czasem ulegną rozkładowi i uwolnią niezbędne składniki odżywcze z powrotem do środowiska. Materiały techniczne nie mogą ponownie trafić do środowiska. Materiały te, takie jak metale, tworzywa sztuczne i chemikalia syntetyczne, muszą stale przechodzić przez system, aby ich wartość mogła być wychwycona i odzyskana.

W gospodarce cyrkularnej materiały biologiczne są jedynymi, o których należy myśleć jako o konsumpcyjnych, podczas gdy materiały techniczne są tymi, które są używane. Nie ma sensu mówić, że konsumujemy nasze rowery i piece w taki sam sposób, jak konsumujemy żywność. Nasz stosunek do materiałów musi być postrzegany inaczej w gospodarce cyrkularnej, aby stworzyć bardziej zrównoważony i przyjazny środowisku sposób życia.

To pozornie niewielkie rozróżnienie stawia nowe pytanie – czy musimy posiadać wszystko, aby z czegoś korzystać? Kolejnym pytaniem, które wynika z tej idei jest to, ile przedmiotów posiadamy do tego “jednego” projektu, który musiał być zrobiony?

Najbardziej przyjazne dla środowiska są przedmioty często używane. Częste używanie sprawia, że ogólny koszt jest niższy, nie trzeba produkować więcej danej rzeczy, aby zaspokoić tę samą potrzebę w danym miejscu. Ważny jest raczej dostęp do produktu, niż sam produkt. Posiadanie wymaga wytworzenia czegoś nowego, natomiast dostęp wykorzystuje to, co już zostało wytworzone.

Prowadzi to do współdzielenia gospodarki, dość nowej koncepcji ukutej w latach 70. Idea współdzielenia gospodarki opiera się na udostępnianiu produktu lub zasobu osobie lub firmie na pewien czas, w większości przypadków czyniąc go bardziej przystępnym cenowo w przeliczeniu na użytkowanie. W większości przypadków użyczenie zasobu jest wspomagane przez rozwiązania informatyczne (strona internetowa i/lub aplikacja mobilna). Głównym celem współdzielenia gospodarki jest połączenie osób, które posiadają nie w pełni wykorzystane aktywa z osobami, które chcą z nich skorzystać.

Istnieją dwa główne rodzaje przestrzeni cyfrowych w gospodarce współdzielenia: firmy, które opracowały swoje platformy, aby dać dostęp do przedmiotów i zasobów oraz typowe platformy udostępniania, gdzie właściciel strony internetowej jest tam, aby pomóc połączyć właścicieli z osobą potrzebującą. W obu przypadkach platforma jest po to, by połączyć właściciela przedmiotu z klientem.

Ta koncepcja w pewien sposób przenosi odpowiedzialność za przedmiot na grupę.