2. YENIDEN DAĞITIM: MÜLKIYETE KARŞI ERIŞIM

Dairesel ekonomi kapsamında, bir şeyi tüketmek – ürün veya malzeme – ve kullanmak arasındaki ayrım değişmektedir. Biyolojik malzemeler, kullanıldıktan sonra doğal dünyaya güvenli bir şekilde geri döndürülebilecek malzemelerdir ve zamanla parçalanarak esansiyel besinleri yeniden çevreye salarlar. Teknik malzemeler çevreye yeniden giremezler. Metaller, plastikler ve sentetik kimyasallar gibi bu tür malzemeler, değerlerinin yakalanıp yeniden kazanılabilmesi için sürekli olarak sistemde döngüsel bir şekilde dolaşmalıdır.

Dairesel ekonomide biyolojik materyaller sadece tüketilebilir olarak düşünülmeli, teknik malzemeler ise kullanılan malzemelerdir. Bisikletlerimizi ve fırınlarımızı yiyeceklerimizi tükettiğimiz gibi tükettiğimizi söylemek anlamsızdır. Malzemelere olan ilişkimiz dairesel bir ekonomide farklı bir şekilde ele alınmalıdır, böylece daha sürdürülebilir ve çevre dostu bir yaşam tarzı yaratılabilir.

Bu küçük görünen farklılık yeni bir soru ortaya çıkarıyor – kullanmak için her şeye sahip olmamız gerekiyor mu? Bu fikri takip eden başka bir soru ise, “bir şey” projesi için kaç nesneye sahibiz?

Çevreye en dost objeler sık sık kullanılanlardır. Sık kullanım genel maliyeti düşürür, aynı ihtiyacı karşılamak için daha fazla şey üretme gereksinimi olmaz. Önemli olan ürüne sahip olmak değil, ürüne erişmektir. Sahip olmak yeni bir şeyin üretilmesini gerektirirken, erişim zaten yapılmış olanı kullanır.

Bu, paylaşım ekonomisine yol açar. 1970’lerde icat edilen oldukça yeni bir kavram olan paylaşım ekonomisi fikri, bir ürüne veya kaynağa bireysel veya şirket düzeyinde belirli bir süreliğine erişim sağlama fikrine dayanmaktadır ve genellikle kullanım başına daha uygun hale getirilir. Çoğu durumda, kaynağın ödünç verilmesi IT çözümleri (bir web sitesi ve/veya bir mobil uygulama) tarafından desteklenir. Paylaşım ekonomisinin ana hedefi, kullanımı az olan varlıklara sahip olan insanları, onları kullanmak isteyenlerle buluşturmaktır.

Paylaşım ekonomisinde dijital alanların iki ana türü vardır: eşyaları ve kaynakları erişilebilir kılmak için platformlarını geliştiren şirketler ve tipik paylaşım platformları, burada web sitesi sahibi, sahipleri ihtiyacı olan kişiyle bağlantı kurmak için orada bulunmaktadır. Her iki durumda da, platform sahibi eşya sahibini müşteri ile bağlantı kurmak için kullanılır.

Bu kavram, bir şekilde eşyanın sorumluluğunu kolektife kaydırır.